Yes! We beginnen een brouwerij! - Deel 3

Bloed, zweet en tranen voor een vergunning

We vroegen een vergunning voor een Accijns Goederen Plaats aan: de plek waar het accijnsgoed, in ons geval bier, geproduceerd en opgeslagen mag worden totdat er accijns is betaald.

Formuliertje invullen, opsturen en dóór. Dat dachten we, maar dat zat toch net even iets anders.

Na het eerste contact met de belastingdienst hierover in juni 2016 volgde een 20 pagina’s tellende vergunningaanvraag die bloed, zweet en tranen kostte. 

Deze aanvraag werd vervolgens tijdens een persoonlijk gesprek op het belastingkantoor in Eindhoven uitgeplozen en tegelijk werd er goed gekeken welk vlees men met ons in de kuip had. Het duurde tot april 2017 voordat we de felbegeerde vergunning ontvingen.

En daar gingen we dan, met de kersverse vergunning in de hand, ons speciaalbier verkopen tijdens het WMC! Voor veel mensen de eerste kennismaking met Brouwerij Rolduc en de maanden daarna werd duidelijk dat deze kennismaking positief verlopen was: men wilde graag onze bieren proeven. Schitterend!

Met een brouwerij van inmiddels twee ketels van 50 liter gingen we aan de slag, maar we merkten snel dat dit volume te weinig was. Een uitbreiding was dus nodig!

Een deuk in het vertrouwen

We hadden weinig geld en wilden niet afhankelijk zijn van een bank; een financiële verplichting aangaan voor onze hobby vonden we een slecht idee. We besloten alle geld dat we verdienden in onze stichting te stoppen zodat we uiteindelijk de uitbreiding zelf zouden kunnen betalen. Toen in dit potje een bedrag zat waar we het mee aandurfden gingen we de boer op met onze plannen.

We hadden overleg met bouwers en handelaren, zochten in Duitsland, Italië, de rest van de EU en in Azië naar leveranciers. Na veel offertes, telefoontjes, afspraken, vergaderingen en plannen bestelden we een brouwhuis bij een firma in België. Zij overtuigden met hun aanpak van risico-spreiding en familiaire organisatie die veel op die van ons leek.

We leegden onze spaarrekening en betaalden aan en… Hoorden vervolgens helemaal niets meer: we waren opgelicht.

Een bittere pil, een deuk in ons zelfvertrouwen en in het vertrouwen in de medemens. Een harde les en zeker nog niet vergeten.

Maar veerkracht is onontbeerlijk, net als doorzettingsvermogen. Nog steeds zouden we een schitterende brouwerij neerzetten op Abdij Rolduc!