'Yes! We beginnen een brouwerij!' - Deel 1

Het lot beslist

Heerlijk! Het gevoel dat alle mogelijkheden voor het grijpen zijn en alleen maar begrensd worden door één ding: je eigen fantasie. Door een speling van het lot (of was het voorzienigheid?) kregen we de kans om van onze omgebouwde schaftkeet in de mooie tuin van Wiel te verhuizen naar een locatie die paste bij onze bravoure: Abdij Rolduc!

En die abdij kun je kennen van TV door de opnames van Briljante Breinen en Flikken Maastricht, daarvoor was de abdij bekend als hoog aangeschreven gymnasium. In 1104 gesticht door Ailbertus en de bakermat van de Limburgse steenkool industrie: kolen werden hier voor het eerst gevonden in de 11e eeuw en in de 17e en 18e eeuw ging de abdij actief zelf steenkool winnen. Een activiteit die vanuit Abdij Rolduc later de hele regio zou vormen.

Ruim 900 jaar aan historie en dus verankering in de samenleving: geen leven in de verre omtrek ging voorbij zonder dat Abdij Rolduc er een rol in had gespeeld. Ook in ons gezin: mijn moeders moeder was met haar groentewinkel leverancier bij de Heren van Rolduc; vader werkte ondergronds in de Domaniale Mijn, de mijn die direct voortkwam uit de steenkoolwinning van de abdij; mijn broer en zus zaten er later op het Gymnasium en ik haalde, weer enkele jaren later, kattenkwaad uit in het bos rondom de abdij.

Abdij Rolduc was als LinkedIn: Just two clicks away en je hebt een connectie. En wij kregen als startende brouwerij de mooiste connectie.

Brouwen in de wasserij

We verhuisden met onze brouwerij naar de voormalige wasserij van de abdij. Een geweldige plek met een blauw-witte tegelvloer en een glazen dak dat een schitterend uitzicht biedt op de natuur van het bos aan de ene kant en de historische ui-toren van Rolduc aan de andere.

Meer hadden we niet te wensen:

• Een top-locatie: abdij en bier is voor veel bierliefhebbers een logische combinatie;
• Bezig zijn met bier, onze lijf-drank;
• Een plek waar we ongestoord onze hobby konden uitoefenen, want schoonmoeder Ine was niet altijd blij met de borrelende vergistingsvaten in de keuken.

 Daar waren we dan, wat een mijlpaal! Heel erg vet!

 Maar… hoe nu verder?